Po przyjęciu skargi powodowej sędzia formułuje wątpliwość, czyli ustala, z jakich tytułów można rozpatrywać ewentualną nieważność małżeństwa kościelnego. Zwykle ma ono formę: „Czy w danym wypadku można udowodnić nieważność małżeństwa stron z tytułu…?” Dowodami w sprawie są zeznania stron i świadków, dokumenty, opinie biegłych sądowych, wizja lokalna i oględziny sądowe oraz domniemania. Jeżeli strona pozwana uchyla się od wzięcia udziału w procesie, może zostać pominięta, musi jednak być prawidłowo zawiadomiona o trwającym procesie.
Przesłuchania
Przesłuchania odbywają się jedynie w obecności sędziego audytora i notariusza. Nie ma w zwykłym kanonicznym procesie małżeńskim „rozprawy”, na którą byłyby wezwane jednocześnie strony i świadkowie. Zapewnia to większy komfort zeznającym, minimalizuje stres związany ze spotkaniem z osobami małżonków lub ich krewnych, z którymi niejednokrotnie procesujące się strony pozostają w konflikcie. W badaniu ważności małżeństwa bardzo często korzysta się z opinii biegłych sądowych. Są to przede wszystkim psychologowie, psychiatrzy i seksuologowie.
Dowody
Jeżeli w danej sprawie zostały zgromadzone wszystkie niezbędne dowody, a akta sprawy zostały opublikowane, następuje zamknięcie postępowania dowodowego, o czym strony zostają powiadomione wraz z treścią uwag przedwyrokowych obrońcy węzła małżeńskiego. Po tym etapie sprawa przechodzi w fazę wyrokowania, czyli podjęcia decyzji przez kolegium sędziowskie. Sędziowie muszą mieć pewność moralną, wydając wyrok za ważnością, bądź nieważnością małżeństwa sakramentalnego.